Özgüven kişinin kendisini değerlendirmesi ve kendisinden memnun olup olmaması sonucu geliştirdiği öznel olgudur. Özgüven sorunu yaşayan çocuklar genellikle çok uyumlu ve uslu görünürler. Sosyal ilişkilerinde kendilerini ifade edemezler, genel olarak çekingen tavırlar içerisindedirler. Sınıfta öğretmene soru sormaktan korkarlar. Akran zorbalığına maruz kaldıklarında kendilerini koruyamazlar. Hayır diyemezler.
Yeterince sevgi görmeyen, önemsenmediğini hisseden, beklediği ilgi ve yakınlığı göremeyen, sürekli olarak eleştiriye maruz kalan ve en önemlisi olduğu gibi kabul edilmeyen çocuk kendisini değerli hissedemez ve özgüveni yeterli gelişimi gösteremez.
Ebeveynlerin çocuklar üzerinde otorite kurmak amacıyla sergiledikleri bazı davranışlar çocuğun benlik gelişimi acısından ciddi sıkıntılara neden olabilmektedir. Tehdit etmek, vaaz vermek, alay etmek, aşağılamak, emir vermek, yargılamak, suçlamak, isim takmak, başkalarıyla kıyaslamak gibi sağlıksız yaklaşımların çocuğu örselediği ve ebeveynden uzaklaştırdığı bilinmektedir. Çocuğun yukarıda ifade edilen durumlara maruz kalması kendi duygu, düşünce ve yeteneklerine yönelik olumsuz şemalar geliştirmesine neden olacaktır.
Uzman Klinik
Psikolog Deniz KURT