Eyvah! Çocuğum ‘Lovatic’ oldu

Bu, onların yeni tabiri. Ünlülere hayran çocukların böyle aidiyetleri var artık. Demi Lovato hayranları kendine ‘Lovatic’ diyor, JustinBieber hayranları ise ‘Belieber’. Geçtiğimiz hafta bir çocuktan mektup aldım. İşte o mektup:

 

“Ben okula gitmeyi çok severim, ama bu sene gitmeye korkuyorum. Çünkü geçen sene okuldaki grubumla bir kavga ettim ve beni gruptan çıkardılar. Sadece çıkarsalar bir şey olmazdı. Zaten benim okulda büyük bir çevrem var. Yalnızlık çekmezdim, ama onlar ayrıca bana sınıfın çoğu erkeğini düşman etti ve bu yüzden sınıfta durmadan kavga oluyor. Ben cevap vermek istemiyorum, ama çok üstüme geliyorlar. Ben onlara hakaret etmeden karşılık veriyorum ama hatta çoğu kez aynı sözü söylüyorum: “Ben LOVATİC’im ve Demi’nin savaşçısıyım. Siz beni ezmeye çalışırken ben yerden bir gökdelen gibi yükseliyorum.” diyorum, ama onlar sadece bana hakaret değil idollerime de laf atıyorlar. Mesela “Bella sana yardım edemez!” veya “Demi seni tanımıyor onun için bir değerin yok.” diyorlar. Ama ben biliyorum ki ikisi de beni seviyor ve değer veriyor, ama onlar inatla beni üzmeye çalışıyor. Bazen eve gittiğimde ağlayarak ‘Skyscraper’ adlı şarkıyı dinliyorum ve güçlü kalmaya çalışıyorum, ama bazen güçlü kalamıyorum. Ne Demi ne de Bella bana yardım edemiyor. Normalde bunu buraya değil LOVATİC kardeşlerime soracaktım, ama bir kerede size sorup yardım alayım dedim. Lütfen benim sorunuma bir çare bulun.”

 

Çocuğun mektubunu ve çocukların popüler kültür bağımlılıklarını Uzman Psikolog Ramazan Şimşek ile konuştuk.

 

Uzman Psikolog Ramazan Şimşek

 

Çocuk, sorununu dile getirirken bize aslında ne söylüyor?

 

Çocuk bize “Benim en önemli duygusal ihtiyaçlarımdan biri de sosyal bir çevreye/gruba ait olmaktır. Bir gruba ait olmadığımda kendimi acayip dışlanmış, değersiz, yalnız ve güvensiz hissediyorum. Bu duyguyla başa çıkmadığım için hayali kahramanlara sığınıyorum. Bu arada ailemle iletişimim de pek iyi değil.”

 

Çocukların ünlüleri bu derece hayran edinmesi kötü mü?

 

Evet. Bu durum normalde 6-7 yaş çocuklarında görülen bir özdeşim cabasıdır. Erkekse baba, kızsa anne ile sağlıklı bir özdeşim kuramadığını gösteriyor. Kimlik gelişimi açısından sakıncalı bir durum.

 

 

Çocukların okulda birbirleri ile alay etmemesi için neler yapılmalı?

 

Milletçe zihinsel bir devrime ihtiyacımız var: Farklı olana hoşgörü konusunda! Ülkemizde bu bilincin gelişmesi için onlarca yıla ihtiyacımız var. Tabii ki bir devlet projesi olursa… Olmazsa bu durum böyle devam edecek. 

 

Bir çocuğun, bir popüler kültür şarkısını bir kahramanlık şarkısı gibi adlandırması nasıl bir psikolojide olduğunu gösterir?

 

Öncelikle kültürel bir bombardıman altında olduğumuzu gösterir. Sadece müzik, çizgi film, film ya da bilgisayar oyunu değil, aynı zamanda ‘kültür’ satışı da yapılmaktadır. Bu herkesi etkiliyor. Çocukları daha çok etkiliyor. Bu çocuğumuzun psikolojisi sağlıklı bir kimlik, sağlıklı ‘ben’ oluşturma çabasında.Ancak bunu başaramamanın değersizliğini hissediyor.

 

Aileler ne yapmalı? Çocukların kendini bir şarkıcının savaşçısı gibi adlandırması neden?

 

Aileler 0-6 yaş döneminde çocuğun ‘güven ve aidiyet’ hislerine çok önem vermeli. Üzerinde özellikle durmalı. Anne ve baba ile güvenli bağ kuran çocuk aileye ve değerlerine bağlanır, tersi durumda aile ve onun değerleri dışında her şeye bağlanabilir. Çocuğun kendini bir şarkıcının savaşçısı olarak adlandırması güven eksikliğinin açık bir göstergesi.

 

Çocukların bu tutumları gelecekte nelere sebep olur?

 

Ailenin ve onun değerlerinin değil, popüler/kapitalist kültür neyi pompalıyorsa onun etkisi altında kalabilir. Sağlıklı bir kimlik oluşumu gecikir. Bu bahsettiğim tabii ki iyi bir olasılık!

 

 

Çocuklar bu tür yaklaşımlardan nasıl kurtulabilir veya kurtulmalı mı? Aileler “Ben de çocukken öyleydim, ama geçti bak, şimdi iyiyim” diyor. Aslında böyle mi?

 

Bu durum kesinlikle basite alınacak bir durum değil. Açıkça kimlik oluşturmaya çalışan, anlam arayan ve ruhsal doyuma ihtiyacı olan bir çocuğun çığlıdır bu.  Aileler değer yargılarını, çocukla geçirdikleri vakitleri ve duygusal bağlarını tekrar gözden geçirmelidir. Eksiklik varsa tamamlanmalıdır. Bunun yanında ailelere tavsiyem mutlaka çocuklarını sanat, spor ya da topluma yararlıfaaliyetlere yönlendirmeleridir. Büyüyen çocukların bir gruba ait olma ihtiyaçlarının en sağlıklı giderildiği yol budur.