Özgüven kişinin kendisini değerlendirmesi ve kendisinden memnun olup olmaması sonucu kendisi hakkında geliştirdiği öznel bir olgudur. Özgüven sorunu yaşayan gençler genellikle çok uyumlu görünürler. Sosyal ilişkilerinde kendilerini ifade edemezler, genel olarak çekingen tavırlar içerisindedirler. Sınıfta öğretmene soru sormaktan bile korkarlar. Akran zorbalığına maruz kaldıklarında kendilerini koruyamazlar. Hayır diyemezler.
Gençlerin birçoğu ergenlik döneminde özgüven sorunu yaşayabilir. Ancak çocukluk döneminde kazanılamayan özgüven ergenlik döneminin daha zorlu ve sancılı geçmesine neden olabilir. Özgüven eksikliği yaşayan ergenler çevrelerinde olup bitenden kolayca etkilenebilir ve sürekli olarak çevresindeki insanların beklentilerini karşılama çabası içine girebilirler. Sosyal ortamlardan kaçınma, toplum karşısında konuşmaktan çekinme, arkadaşlık ilişkilerinde sınır koyamama, karar verememe, duygu ve düşünceleri açıkça ifade edememe, dışlanmaktan korkma, yalnız başına bir şey yapamama, sorumluluktan kaçma ve dış görünüşünden rahatsız olma özgüven eksikliği yaşayan ergenlerde sık gözlenen davranışlardır.
Ebeveynlerin çocuklar üzerinde otorite kurmak amacıyla sergiledikleri bazı davranışlar çocuğun benlik gelişimi acısından ciddi sıkıntılara neden olabilmektedir. Benliği zarar gören çocuğun özgüveni de zedelenmektedir. Ebeveynler öncelikle çocuklarının büyüdüklerini artık çocuklukla yetişkin olma arasında bir yerde olduklarını kabul etmelidir.
Uzman Klinik Psikolog
Deniz KURT