Bağlanma, bebek ile ona temel bakım veren arasında kurulan bağdır. Anne ile kurulan bağ birincil bağlanmadır. Bağlanmanın sağlıklı olması bebeğin güvende hissetmesine neden olmaktadır. Bunun olabilmesi içinde bebeğin isteklerinin anında karşılanması önemlidir. Kendini güvende hisseden bebek ise, çocukluk ve yetişkinlikte daha sağlıklı ilişkiler kurabilmektedir. Öte yandan bebeğin bağ geliştirmesinde bazı engellerin oluşması çocukluk ve yetişkinlik döneminde ilişki kurmakta güçlük yaşanmasına neden olmaktadır.
Bağlanma teorisini psikanalist John Bowlby ile gelişim psikoloğu Mary Ainsworth geliştirmiştir. Bağlanma teorisi, bebek ile temel bağlanma figürü arasındaki ilişkiye odaklanmaktadır. Ainsworth, bağlanmayı; güvenli bağlanma, kaçıngan bağlanma, kaygılı bağlanma ve korkulu/kaçıngan bağlanma olarak dört sınıfta ele almıştır.
Bağlanma sorunu yaşayan bebek ve çocuklarda gözlenebilecek bazı davranışlar ise şunlardır;
- Göz temasından kaçınma,
- Çekingenlik,
- Fiziksel temastan kaçınma hali,
- Aktivitelerden kaçınma,
- Gülmemek,
- Öfkeli davranışlar gözlenebilir.
Oyun terapisi aracılığıyla 0-12 yaş arasındaki çocuklarda yeniden bağlanma ilişkilerinin kurulması sağlanabilmektedir. Bu süreçte çocuk travmatik yaşam deneyimleriyle baş ederek süreci yeniden anlamlandırır.
Uzman Psikolog
Serra Nimet ESENCAN